Tarta czekoladowa

Ten wspaniały przepis został stworzony przez Pierra Hermé, geniusza cukiernictwa, na ostatni Salon Czekoladowy. Co najwspanialsze, ciasto jest dość łatwe do zrobienia, robi się je w etapach a efekt jest zachwycający. Żaden czekoladożerca się temu nie oprze! A ponieważ kalorii w nim nie brakuje, jeden kawałek wystarczy za cały obiad. Kiedy, jak nie w świątecznych okolicznościach przyrody uprawiać taką rozpustę? 

W oryginale karmel zawiera glukozę. Nie udało mi się jej kupić, więc zastąpiłam ją zwykłym cukrem. Poza tym zamiast orzeszków ziemnych, których nie jestem fanką użyłam migdałów. Nie dodałam też 60 gr pokrojonego w kawałeczki nugatu. Pomimo tych odstępstw od oryginału ciasto wyszło boskie! Nadaje się idealnie na szczególne okazje jak powitanie Nowego Roku.

Dziękuję Wam za odwiedziny na moim blogu i wszystkie dotychczasowe komentarze. Mam ogromną przyjemność z jego prowadzenia i cieszę się, że mnie odwiedzacie. To zupełnie nowe dla mnie doświadczenie, a dzięki WAM jest wspaniałe i ekscytujące! 

Życzę wspaniałej zabawy sylwestrowej i wszystkiego, co najlepsze w 2014 roku!

Do zobaczenia :))

Składniki

na ciasto

250 gr przesianej przez sito mąki

150 gr miękkiego masła

95 gr cukru pudru

30 gr mielonych migdałów

1 jajko

szczypta soli

ziarenka z połowy laski wanilii lub 5 kropli esencji waniliowej

na słony karmel

100 gr drobnego cukru

20 gr glukozy

20 gr masła

szczypta soli

100 gr kremówki

na masę czekoladową

225 gr mlecznej czekolady (użyłam czekolady Nestlé do wypieków,która ma 40% cacao)

150 gr kremówki

dodatkowo

80 gr prażonych, solonych orzeszków ziemnych, posiekanych

60 gr posiekanego nugatu

Przygotowanie

Zagniatam ciasto ze wszystkich podanych składników, owijam folią spożywczą i wkładam na noc do lodówki.

Następnego dnia wyjmuję je i odkładam na godzinę w temperaturze pokojowej. Rozwałkowuję dość cienko, to sekret udanej tarty, wylepiam nim formę o średnicy 24 cm, chłodzę 20 minut w lodówce..Piekarnik rozgrzewam do 170 stopni. Z resztek wycinam małe ciasteczka i piekę 12-15 minut, chowam do blaszanej puszki i mam małe co-nieco na niekontrolowany napad łasowania.

 Kładę na cieście papier do pieczenia, wsypuję pół kilograma suchego grochu i piekę przez 20-25 minut. Zdejmuję papier. Jeśli ciasto jest w środku niedopieczone wkładam je na jeszcze na 5 minut, tym razem już bez przykrywania. Ciasto ma być lekko złociste, ale nie brązowe, ponieważ straci swą kruchość.

Robię karmel. Rozpuszczam na patelni cukier (jeśli macie glukozę to ją dodajcie do rozpuszczonego cukru). Teraz wrzucam pokrojone masło, tradycyjnie trzeba uważać, ponieważ pryska. Wlewam śmietankę, mieszam i gotuję na wolnym ogniu 5-7 minut. Zrobi się jednolita i błyszcząca masa. Doprawiam solą, ma być lekko wyczuwalna w smaku. Odstawiam do przestygnięcia.

Robię ganaż czekoladowy. Kroję drobno czekoladę, wkładam do miski. Zagotowuję kremówkę. Wlewam połowę do czekolady, mieszam. Teraz dodaję resztę śmietany, znów mieszam.

Na wystudzonym spodzie rozprowadzam letni karmel. Trzeba go posypać posiekanymi orzeszkami i nugatem, ja posypałam rozdrobnionymi migdałami. Wkładam na 30 minut do lodówki. 

Teraz polewam masą czekoladową i znów wkładam tartę na 30 minut do lodówki.

Ostatni etap to udekorowanie wiórkami czekoladowymi. Biorę obieraczkę do warzyw i zeskrobuję nią czekoladę.

Rada od samego mistrza- nie trzymajcie gotowej tarty w lodówce!

Nie pozostało nic innego jak ukroić sobie porcję i rozkoszować się tym wyjątkowym deserem!

Smacznego!

Przedświątecznie

Gdzie w Paryżu poczuć magię Świąt? Jeśli składnikiem niezbędnym jest nieprzeparty tłum i obłęd w oczach spowodowany gorączką zakupów to na pewno jest to Galerie Lafayette i Champs-Elysées. 

Po Notre Dame i Tour Eiffel trzecią atrakcją turystyczną Paryża jest Galerie Lafayette. Ten słynny dom towarowy pod niepozorną fasadą kryje wyjątkowe wnętrze z przepiękną, szklaną kopułą, której urody nie przyćmi nawet gigantyczna choinka udekorowana kryształami Swarowskiego. Jak co roku o tej porze tłumy ciągną by podziwiać wystawy. Galeria słynie bowiem z przepięknych i oryginalnych dekoracji, zwykle ruchomych. W tym roku tematem przewodnim są zegary a każda witryna wygląda jak scena wyjęta z bajki. Bohaterami są misie, myszki i sowy. Jest scenka przedstawiająca myszy biesiadujące przy suto zastawionym stole. Jedna próbuje zwinąć talerz z serem, inna chowa się w torcie, jeszcze inna siedząc na kupie forsy popija ochoczo szampana (jak tak dalej będzie balować to nie zauważy nadejścia Świąt, już ledwo się trzyma). W innym oknie trwa odśnieżanie, w kolejnym myszki dekorują swój domek. Moją ulubienicą jest mysz w różowej sukience, która zakłada...majtki.

Nawet w tygodniu trudno przedrzeć się przez tłum, nie mówiąc o robieniu zdjęć, ale i tak stałam zauroczona niczym dziecko. A dzieci mają szczęście. Specjalnie dla nich przed każdą witryną ustawiony test podest, by mogły bez przeszkód cieszyć oczy.

Kolejny przedświąteczny przystanek to Champs-Elysées. Na początku grudnia z wielką pompą otwierany jest jarmark świąteczny i uroczyście zapalane światełka na drzewach rosnących wzdłuż ulicy. Jak przystało na tak eleganckie otoczenie, wszystkie stragany są śliczne, śnieżno-białe, jednakowo oświetlone. Co kilkadziesiąt metrów na chodnikach stoją dizajnerskie, gazowe podgrzewacze, wszak temperatura dochodzi do +8 stopni, brr. Dokoła unosi się mieszanka zapachów, ponieważ można posilić się kiełbaską z grilla, gorącą kanapką ze śmierdzącym serem używanym tradycyjnie do zimowego przysmaku jakim jest tartiflette, naleśnikiem z nutellą lub poprawić nastrój po wydaniu wszystkich pieniędzy popijając grzane wino. A gdy zadrzemy głowę do góry zobaczymy Świętego Mikołaja przybywającego w saniach zaprzęgniętych w renifery. Nie rozumiem tylko dlaczego rozbrzmiewa do tego amerykańska kolęda "Welcom santa Claus"( nie zanucę Wam, bo  śpiewać to akurat nie potrafię, ale zapewniam, że znacie tę melodię). Właśnie sobie uświadomiłam, że w radiu nie lecą żadne świąteczne przeboje, kompletnie nic! Dziwni ci Francuzi...

A mi i tak najbardziej podobają się wystawy delikatesów wokół placu Madeleine i światełka rozwieszone na d nielicznymi ulicami. Próbowałam robić zdjęcia, ale efetkty są, jakby to ująć, mało zadowalające. 

Życzę Wam wspaniałych, rodzinnych Świąt

Tarte Tatin

Ta najsłynniejsza francuska tarta swą sławę zawdzięcza siostrom Tatin. Podobno spadła z talerza, gdy miała być podana do stołu, dlatego do dziś podaje się ją odwróconą.

Składniki

gotowe ciasto francuskie

6 twardych jabłek

120 g cukru

80 gr masła

laska wanilii

kilka łyżek bitej śmietany lub lody waniliowe

Przygotowanie

Obieram jabłka i kroję każde na ćwiartki, wykrawam gniazda nasienne. Rozgrzewam piekarnik do 230 stopni.

Na patelni rozpuszczam cukier. Jeśli nierówno sie topi poruszam patelnią by go wymieszać. Nie używam do tego łyżki by nie skrystalizować cukru, nie zrobi się wtedy z niego karmel. Gdy mam już złoty karmel na patelni dodaję pokrojone w kawałeczki masło. Uwaga, pryska! Teraz mieszam łyżką swoją masę karmelową, dodaję ziarenka wyskrobane z przekrojonej wzdłuż laski wanilii i wrzucam do niej jabłka. Wystarczy je obtoczyć w karmelu i wyłożyć do płaskiej, okrągłej formy do tart. Ciasto francuskie wyjmuję z lodówki. Przykrywam nim szczelnie formę, obcinam wystające brzegi i robię kilka nacięć nożem na wierzchu.

Wstawiam do rozgrzanego piekarnika na 30-35 minut. Ciasto musi być rumiane. Po wyjęciu daję mu przestygnąć. Trzeba je teraz odwrócić. Przykrywam formę dużym talerzem, nie może mieć mniejszej średnicy niż forma, przytrzymuję żeby się nie przesuwał wstrzymuję oddech i odwracam ciasto. Zwykle się udaje i wszystkie pięknie upieczone jabłka przykrywają chrupiące ciasto.

Nie zostaje nic innego jak je pokroić i podawać. Idealnym dodatkiem jest bita śmietana lub lody waniliowe.

Smacznego!

Łosoś w sosie kaparowym

Składniki

dla 4 osób

płat łososia o wadze około 80 dag (lepiej bez skóry)

Na sos

cebula

2 ząbki czosnku

100 ml białego, wytrawnego wina

100 ml kremówki

2 łyżki kaparów

szklanka ryżu basmati

Przygotowanie

Robię sos. Do garnuszka wrzucam na łyżkę oliwy posiekaną drobno cebulę i czosnek. Gdy się zeszkli dodaję czubatą łyżkę kaparów. Wlewam wino i gotuję 10 minut. Teraz miksuję sos. Jeśli chcecie, aby miał idealnie gładką konsystencję przetrzyjcie go jeszcze przez sito. Ja tego nie zrobiłam. Do sosu dodaję śmietanę, pozostałe kapary i doprawiam białym pieprzem i ewentualnie solą.

Płuczę ryż zimną wodą. Wlewam do niego półtorej szklanki wody, lekko solę, zagotowuję, zmniejszam ogień i gotuję na średnim ogniu 10 minut. Jeśli ryż jest lekko twardawy to dobrze. Wyłączam ogień, przykrywam garnek i zostawiam na 10 minut. Po tym czasie ryż jest miękki, mieszam go widelcem, żeby był puszysty.

Rozgrzewam patelnię i kładę na niej płat łososia. Nie trzeba wlewać tłuszczu, wytopi się z ryby. Solę i pieprzę. Smażę na średnim ogniu 5 minut i przewracam rybę na drugą stronę, doprawiam. Po 5 minutach wyłączam ogień, przykrywam łososia szczelnie np. podwójnie złożoną folią aluminiową i odstawiam na 10 minut. Dzięki temu ryba będzie bardzo soczysta.

Teraz nakładam dodając po garści mieszanych sałat doprawionych oliwą i octem balsamicznym.

Zupa krem z porów

Składniki

3 białe części porów

2 ziemniaki

2 łyzki masła

liść laurowy

bulion warzywny lub z kurczaka

1,5 l wody

100 ml kremówki

biały pieprz, sól do smaku

Przygotowanie

Pory przecinam wzdłuż, dokładnie płuczę, kroję w pół centrymetrowe kawałki i podsmażam na maśle często mieszając. Nie powinny zbrązowieć, jedynie zmięknąć. Ziemniaki kroję w cienkie plastry, wrzucam do porów, wlewam gorącą wodę, bulion i listki laurowe.gotuję 20-25 minut, sprawdzam, czy ziemniaki są miękkie. Jeśli tak to wyjmuję listki a resztę miksuję. Jeśli zupa jest za gęsta dolewam jeszcze wrzątek. Teraz wlewam śmietankę i doprawiam do smaku. Dekoruję cieniutko pokrojonymi kawałeczkami zielonego pora namoczonego wcześniej na 5 minut we wrzątku. Podaję z pieczywem.

Jedzenie, ciąg dalszy

 Mieszkańcy Bangkoku jedzą tłumnie na ulicach, wzdłuż których ciągną się rzędy przenośnych straganów. Jedne oferują soki, inne owoce, lub coś na ciepło. Można wziąć na wynos szaszłyczka lub inną grillowaną rzecz, albo usiąść przy jednym z zaledwie kilku stolików (zwykle między 2-4 sztuki). Siedzi się na plastikowych stołkach, je z plastikowych talerzy. Jeżeli jest coś do wytarcia buzi, a często nie ma, jest to papier toaletowy z rolki lub w odcinkach. Czystość nie jest ich mocną stroną (może dlatego jedzą tak dużo chili?). Jedzenie jest za to bajeczne! Feria zapachów i smaków. Poza trzykrotnie zamawianą sałatką z zielonej papai, której miąższ jest biały, i w której zakochałam się od pierwszego gryza, jadłam za każdym razem coś innego. Do wszystkich potraw dodawane są świeże zioła, często wężowa fasolka lub plasterki czerwonej, surowej cebuli. Wydaje się, o dziwo, łagodna i słodka przy mocy potraw. Ilość podawanych warzyw jest imponująca. Mięso albo owoce morza stanowią dodatek a nie podstawę.

 Poza tym ani razu nie dostaliśmy noży, jedynie widelec i łyżkę lub pałeczki. Kroić faktycznie nie ma czego, bo wszystko jest w małych kawałeczkach na jeden kęs. Do tego ryż gotowany na parze, ale lekko kleisty. Tajowie często jedzą rękami pomimo wszechogarniającego syfu. Z fascynacją przyglądałam się ludziom szykującym jedzenie. Ich przenośna kuchnia to nic innego jak jeden duży moździerz, wok lub grill. Stoiska oferują zwykle 2-5 dań, czasem więcej. Przygotowania zaczynają się np. od wrzucenia do moździerza KILKU całych papryczek chili. Ugniata się je dolewając sos rybny, sok z limonki, listki limety kafir, suszone krewetki, trawę cytrynową i sos gotowy. Tym polewana jest pokrojona w paseczki papaja i sałatka ląduje przed oblizującym się na samą myśl głodnym tubylcem lub turystą. Jeśli nie poprosi się o mniej ostre jedzenie, dostanie się takie samo, jakie szykują dla siebie. Wierzcie mi, nie każdy da radę to przejść.

 A gdy papryczki lądują w rozgrzanym woku, to pomimo siedzenia na dworze bezdech i kaszel gwarantowane, po prostu zatyka i już. Nieważne co się zamawia, wszystko jest świeże, bajecznie aromatyczne i pyszne!

  Pomimo panującego upału popularne są zupy, gorące i bardzo ostre, rozgrzewające (choć nikomu zimno raczej nie jest). Nawet one podawane są ze świeżymi liśćmi sałaty, całymi listkami bazylii, chrupiącymi warzywami. 

Niektóre smaki i aromaty bywają bardzo osobliwe, ale o tym następnym razem.

:))

Jedzenie, czyli to, co tygryski lubią najbardziej

   Zimno, ciemno, wieje i pada.Zostawiona w filiżance herbata zmienia stan skupienia z płynnego na stały niczym w kultowym " Misiu" Stanisława Bareji. Poranne wstawanie urasta do czynu bohaterskiego. Znów wolałabym być  niedżwiedziem. Nie dość, że przesypia on  najgorszą porę roku, to jesienią opycha się bez pamięci a zimą traci na wadze ( u mnie to się nie sprawdza) a na wiosnę chudziutki znów może się bezkarnie obżerać ( zazdroszczę). Pora na radykalne środki, które pozwolą z godnością dotrwać do wiosny.Podjadanie czekolady już wdrożone, teraz pora zadbać o wyobrażnię. Zapraszam Was na egzotyczną podróż do Bangkoku, którego klimat i kuchnia rozgrzewają do czerwoności. Gotowi? Zaczynamy! 

                                                  

                                     

  Mój mąż lubi ostre potrawy. Dla niego codziennością jest kiełbaska zagryzana świeżą papryczką chili, ale nawet on stwierdził, że to było najostrzejsze  jedzenie jakie jadł w swym urozmaiconym kulinarnie życiu.

  Zaczęło się to już pierwszego dnia. Po długim ( mam na myśli dłuugim locie) zmęczeni ale świeżo wykąpani poszliśmy zjeść. Usiedliśmy w knajpie, czyli miejscu dla turystów. Ani godzina nie była odpowiednia, ani odwagi jeszcze nie mieliśmy żeby zjeść u ulicznego sprzedawcy. To, co zamówiliśmy miało MOC ! Choć panująca na zewnątrz temperatura sprawiała, że byliśmy nieco lepcy ( ale ładnie pachnieliśmy ), krople potu wystąpiły nam na czoła.Czerwone oczy mojego męża  ( większe niż u wilka) patrzyły na mnie z mieszaniną zadowolenia połączonego z niedowierzaniem. Jego twarz nabrała odcienia pąsowej róży i przy stole zapanowała cisza. Moje struny głosowe zostały sparaliżowane na mniej więcej 10 minut. To był najdłuższy bezdech w moim życiu, słowa nie byłam w stanie z siebie wydobyć.  Ale moc to nie wszystko! Te dania miały tyle smaku, że trudno w to uwierzyć. Czuć było nawet słodycz delikatnych krewetek , a oprócz tego trawę cytrynową, limonkę galangal, tajską bazylię ( mocno anyżkową) sos rybny i inne smaki, których nazwać nie potrafię. Na wierzchu pływała sałata, surowa fasolka wężowa, piórka czerwonej cebuli i plasterki surowego czosnku. Ciekawe czym karmią niemowlęta..

  Nie pytajcie mnie jak to jest możliwe, że przy tak ogromnej ilości użytego chili czuć nawet najsubtelniejsze smaki. Język tak piecze, że aż boli, mogłoby się wydawać, że kubki smakowe są sparaliżowane, a jednak nie!Smaki wręcz eksplodują w ustach.  I zapach. To pierwsze, co dociera z parującego talerza. Jest tak niesamowity, że wprawia w zachwyt, potem wywołuje kaszel, a co jest póżniej - już wiecie.

 Niestety to, co gotuję w domu ma się słabo do prawdziwego, tajskiego jedzenia, ale jestem pełna energii żeby spróbować to zmienić. Niech żyją azjatyckie sklepy w Paryżu!

 Tajowie nie piją alkoholu oprócz piwa wlewanego do pełnych lodu szklanek. Wszystko, co nie zawiera lodu ogrzewa się błyskawicznie, dlatego prawie wszędzie podawany jest kubełek z lodem do stolików. Jedynie my  wstawialiśmy butelkę z piwem,( 630 ml) do takiegoż kubełka, ku zdumieniu innych biesiadników.  Biesiadnik nie jest najlepiej dobranym słowem, ponieważ Tajowie nie siedzą godzinami przy stole. zjadają, co mają do zjedzenia i idą do swoich zajęć. Taki klient to zapewne marzenie każdego paryskiego restauratora.

 Przez cały dzień Tajowie piją świeżo wyciskane soki z owoców, wodę kokosową prosto z dużego, zielonego orzecha lub po,prostu wodę.

  W sierpniu, czyli porze deszczowej,  są na okrągło 34 stopnie i duża wilgotność.. Nas ratowała klima w pokoju, bez niej trudno byłoby nam wytrzymać. Poza klimatyzowanymi pomieszczeniami jest się na okrągło mokrym, ale wróćmy do jedzenia.

Cdn...

Cafe gourmand

Deser to często mój ulubiony element obiadu. Często jednak trudno się zdecydować, bo łakomym wzrokiem zerkam i na to i na tamto. W Paryżu znalazłam doskonałe rozwiązanie, café gourmand czyli kawę smakosza ( lub herbatę). Jest to deser składający się zwykle z trzech maleńkich deserów. Wspaniały pomysł! Można popróbować różnych wspaniałości w małych ilościach i nie żałować, że zjadło się makaronika a na créme brulée nie ma się  już miejsca. Dlatego na wyjątkowe okazje szykuję takie właśnie desery. Wymaga to większych niż zwykle przygotowań, ale przyjemność jest ogromna a maleńkich porcji wystarcza na kilka dni. Idealne rozwiązanie dla łakomczuchów! Wszystkie proponowane przeze mnie desery można przygotować z wyprzedzeniem, powodzenia!

Mus czekoladowy

200 gr gorzkiej czekolady, 60-70% cacao

5 jaj

2 łyżki masła lub oleju

łyżka dowolnego likieru lub koniaku

Przygotowanie

Oddzielam białka od żółtek. Czekoladę rozpuszczam w kąpieli wodnej czyli biorę dwa garnki różnej wielkości. Do mniejszego wkładam pokruszoną czekoladę i wstawiam ten garnek do większego wypełnionego do połowy wrzątkiem. Stawiam to na ogniu i rozpuszczam czekoladę mieszając. Kąpiel wodna pozwala uniknąć ewentualnego przypalenia czekolady. Jeśli macie garnek z grubym dnem i płytę elektryczną możecie to zrobić bezpośrednio na płycie, trzeba tylko uważać, by za mocno nie ogrzać czekolady. Gdy się rozpuści zdejmuję ją z ognia, dodaję masło, kolejno 4 żółtka, alkohol i energicznie mieszam by masa zrobiła się błyszcząca i jednolita, krótko mówiąc chwila sportu. Teraz ubijam 5 białek ze szczyptą soli. Połowę dodaję do masy czekoladowej i dokładnie mieszam. Teraz dodaję resztę piany i delikatnie łączę z masą używając łopatki. Gotowy mus wlewam do małych słoiczków po jogurtach, przykrywam folią spożywczą i wstawiam na kilka godzin do lodówki. Ten deser można przygotować poprzedniego dnia.

Créme brulée

Pół laski wanilii 

pół litra kremówki

4 żółtka

1/4 szklanki drobnego cukru

brązowy cukier do posypania

Przygotowanie

Rozcinam wzdłuż laskę wanilii na pół. Zgarniam nożem czarne ziarenka ze środka. Wrzucam całość do garnka, wlewam śmietanę i gotuję 10 minut. W tym czasie miksuję żółtka z cukrem w garnku o grubym dnie. Teraz wlewam przez sito lekko przestudzoną śmietankę i stawiam to na średnim ogniu. W tym momencie trzeba 10 minut poświęcić na mieszanie kremu i pilnowanie go, aby się nie zagotował bo się zważy i nie pozostanie nam nic innego jak wylać go i zaczynać wszystko od początku.Gdy krem osiągnie gęstość ciasta naleśnikowego zdejmuję go z ognia

Nagrzewam piekarnik do 150 stopni. Gotuję czajnik wody. Gotową masę wlewam do małych, płaskich foremek i ustawiam na blasze. Wstawiam do pieca i wlewam na blachę wrzątek do połowy wysokości foremek. Przykrywam wszystko folią aluminiową i piekę 40 minut. Sprawdzam. Jeśli krem jest lekko ścięty z wierzchu to jest gotowy. Gdy przetrzymamy go zbyt długo zrobi się z niego słodka jajecznica i o wspaniałej, gładkiej konsystencji możemy wtedy zapomnieć. Uratować się tego już nie da. Przestudzony krem przykrywam i wstawiam do lodówki na kilka godzin. Można to zrobić dzień wcześniej. Tuż przed podaniem posypuję cieniutką warstwą brązowego cukru i opalam palnikiem.

Tarteletki czekoladowe

300 gr mąki

150 gr masła

3 żółtka

100gr cukru pudru

2 łyżki śmietany

175 gr ciemnej czekolady

30 ml kremówki

Przygotowanie

Zagniatam kruche ciasto i odstawiam na pół godziny do lodówki. Następnie dość cienko je rozwałkowuję i wyklejam nim małe foremki. Piekę 10-15 minut w 200 stopniach. Powinny mieć jasnozłoty kolor. Przestudzone wyjmuję z foremek, wkładam do puszki i tak mogą czekać nawet kilka dni.

Podgrzewam śmietanę, dodaję pokruszoną czekoladę i podgrzewam aby powstała jednolita masa. Gdy lekko przestygnie nakładam po łyżce do kruchych foremek i odstawiam.

Nareszcie nie pozostało nic innego jak nałożyć każdemu po jednym maleńkim smakołyku i rozkoszować się tym królewskim deserem. Smacznego!

Soczysty schab z sosem z granatów

Składniki

Sos

3 granaty

garść owoców leśnych, mrożonych

sok z połowy cytryny

4 łyżki klarowanego masła

łyżeczka mąki ziemniaczanej

łyżka czerwonego octu winnego

łyżka miodu

szczypta chili w proszku

sól, pieprz

poza tym

1-1,5 kg schabu z kością

1 kg ziemniaków

100 ml śmietany kremówki

rukola

Przygotowanie

Najpierw klaruję masło. Podgrzewam je w garnuszku, zbieram białą pianę, która tworzy się na wierzchu a następnie lekko przestudzone masło wlewam do słoiczka uważając, by na dnie garnka został cały, wytrącony osad. Oczywiście można użyć masła prosto z kostki. Teoretycznie używając sklarowanego masła otrzymamy klarowny sos. Ja to zrobiłam, ale rezultat nie był zachwycający, niestety.

Przecinam granaty na pół, wyciskam zawartość do garnuszka. Zostawiam kilkanaście pestek do dekoracji. Gotuję dodając czerwone owoce i sok z połowy cytryny. Po pięciu minutach gotowania przeciskam sos prze sito, wlewam znów do garnuszka i dodaję miód, mąkę rozpuszczoną w odrobinie wody, ocet, sól i pieprz. Sos gotowy, wyłączam i odstawiam.

Schab nacieram solą, pieprzem i tymiankiem. Wkładam do szklanego naczynia, wlewam pół szklanki soku pomarańczowego, przykrywam i wstawiam do piekarnika nagrzanego do 160 stopni na dwie i pół godziny. Co pół godziny mięso polewam sosem, który wytworzy się podczas pieczenia. Żeby upewnić się, że mięso jest upieczone trzeba wbić w nie cienki patyczek. Jeśli po jego wyjęciu z mięsa wypłynie klarowny, biały sok mięso jest gotowe. Jeśli sok jest różowy dajemy jeszcze kwadrans pieczenia. Upieczone mięso zostawiamy na pół godziny żeby odpoczęło zanim się do niego dobierzemy. Dzięki temu pozostanie soczyste. Trzeba je odkroić od kości i pokroić w półtora centymetrowe plastry tuż przed podaniem.

Teraz pora na zapiekane ziemniaki. Gdy mięso się piecze kroję ziemniaki w cienkie plastry, obficie solę i odstawiam na 30 minut. Dzięki temu ziemniaki zrobią się sprężyste. Po tym czasie płuczę je pod bieżącą wodą i przekładam do żaroodpornego naczynia. Do śmietany dodaję dwa zmiażdżone ząbki czosnku, sól i pieprz. Wlewam to do ziemniaków. Ważne jest, aby ich warstwa nie była zbyt gruba, bo się żle upieką. Trzy plastry na wysokość wystarczy.

Gdy wyjmuję mięso z pieca podkręcam temperaturę do 200 stopni i wstawiam odkryte ziemniaki. Zwykle wystarcza im 40 minut pieczenia. To pora, żeby siadać do stołu i zjeść przystawkę. Mam też czas na odkrojenie kości od schabu.

Szykuję też sałatę robiąc prosty winegret z octu balsamicznego, oliwy, szczypty soli i oregano. W salaterce mieszam sałatę z sosem. Gdy ziemniaki są gotowe- nakładam. Na talerzu układam porcję zapiekanki ziemniaczanej, plaster schabu, polewam podgrzanym sosem, posypuję pestkami granatów, natką a z boku kładę garść rukoli.

Sałatka z avokado i paluszków krabowych

Dziś chciałabym zaproponować obiad odświętny. Miałam niedawno wyjątkową okazję, którą uczciliśmy tym właśnie posiłkiem. Było przy nim sporo pracy, szczególnie przy deserze, ale wyjątkowe wydarzenia potrzebują wyjątkowej oprawy. Poza tym każde z tych dań można przygotować niezależnie od innych, również elementy deseru. Ponieważ zimą jest zimno, ciemno a to sprzyja spędzaniu czasu w domowym zaciszu, w gronie rodziny czy przyjaciół mam nadzieję dać Wam tym menu inspirację do pysznie i wspólnie spędzanego czasu.

Składniki

dla 4 osób

10 paluszków krabowych

2 dojrzałe avokado

200 gr wędzonego łososia w plastrach

ogórek wężowy 

szczypiorek

4 łyżki majonezu

jogurt naturalny

odrobina miodu i cytryny

kilka nitek szafranu zamoczonych w łyżce białego wina( ostatecznie może być woda)

sól, pieprz

garść listków drobnych sałat do dekoracji

Przygotowanie

Pół ogórka szklarniowego obieram i wykrawam pestki. W tym celu kroję ogórka wzdłuż na ćwiartki i odkawam pełen pestek środek. Kroję ogórka, avokado i paluszki w kosteczkę. Skrapiam cytryną. Majonez mieszam z dwiema łyżkami jogurtu, szafranem, łyżeczką miodu, doprawiam świeżo mielonym pieprzem, próbuję. Jeśli smak nie jest dość wyrazisty dodaję łyżeczkę owocowego octu, sól i pieprz. Majonez powinien mieć zdecydowany smak ponieważ połączy dość mdłe w smaku składniki.

Zostawiam 3 łyżki majonezu do dekoracji, resztę mieszam z sałatką, dodaję drobno pokrojony szczypiorek.

Na talerzach kładę metalowe obręcze, które służą do nakładania. Jeśli ich nie macie, weźcie nieduże salaterki. Wyściełam foremki plastrami łososia zostawiając nadmiar na brzegach. Napełniam łososiowe foremki sałatką, lekko dociskam. Zamykam paczuszki zaginając wystające plastry łososia. 

Teraz dekoruję talerze układając listki sałat i skrapiając wszystko majonezem.

Paczuszki z sałatką można przygotować z wyprzedzeniem i trzymać w lodówce kilka godzin. Jedynie dekoracją proponuję zająć się w ostatniej chwili. 

Odrobina świeżego pieczywa będzie wspaniałym dodatkiem do tej przystawki.

Osobliwości kulinarne

Ledwo przebrzmiał Salon du Chocolat a tu następna smakowita impreza zawitała do Paryża. Tym razem to Salon Saveurs czyli Salon Smaków. To pierwsza edycja, więc nie wiedziałam czego się spodziewać, ale skoro coś się tak nazywa to musiałam tam być. Impreza okazała się dość kameralna, około 70 różnych stoisk, a na nich wędliny, wina, szampany a nawet zabłąkało się jedno stoisko czekoladowe. 

Ponieważ rok ma się ku końcowi to najwięcej było chyba foie gras. Ten wyjątkowy, delikatny pasztet z gęsich lub kaczych wątróbek jest przysmakiem podawanym na Boże Narodzenie. Oczywiście każda okazja duża i mała a nawet jej brak jest odpowiednim pretekstem dla miłośników tego przysmaku, by rozkoszować się jego niezwykle gładką teksturą i  lekko słodkawym smakiem.

Skoro koniec roku to musi być szampan! A trzeba powiedzieć, źe ten kraj nie tylko winem stoi. Butelka  dobrego szampana kosztuje 25-30 euro, można nawet upolować niekiedy butelkę za dychę, ale nie warto, bo walory smakowe pozostawiają wiele do życzenia, prestiż jednak pozostaje.

Oprócz tego kiełbasy, które osobiście uwielbiam, choć unikam, gdyż trudno mi zachować umiar jak już się do takowej dobiorę. Tradycyjne, tutejsze kiełbasy są twarde, podsuszane a ich skórkę pokrywa biała pleśń ( szlachetna , jadalna). Oprócz klasycznych połączeń smakowych są i takie z rozmaitymi aromatycznymi ziołami, pistacjami albo z chili. Francuzi kochają wszystko, co francuskie, więc ich ulubioną odmianą jest piment d'Espelette pochodzący z Kraju Basków ( tej francuskiej części, oczywiście). Są to dość duże, czerwone papryczki, które tradycyjnie suszy się na słońcu, dzięki czemu przybirają prawie czarną barwę. Zmielonych, w postaci proszku używa się zarówno do potraw wytrawnych jak i czekolady. Francuzi uważają, źe ich chili jest najlepsze, z czym pozwolę się nie zgodzić. Na szczęście w azjatyckich sklepach wybór jest wystarczająco bogaty aby zaspokoić gusta  "ostrożerców".

Oprócz wielu pyszności jak suszone szynki o smaku, który przenosi mnie zawsze w czasie do wspaniałych, wakacyjnych dni, serów, miodów, były też osobliwości jak jadalne owady. Nie odważyłam się spróbować, zrobił to mój mąż i z jego miny wynikało, źe od uniesień kulinarnych jest daleko. Za to paczuszki z insektami są już dostępne w Auchant po niecałe 10 euro. Widziałam nawet ostatnio reportarz z paryskiej cukierni, gdzie zniewalająco wyglądające ciasteczka,pokryte błyszczącą jak tafla lusta czekoladą ozdobione były złoconymi świerszczami ( ten złoty pył też jest jadalny). 

Spróbowałam za to czarnego czosnku i zakochałam się w nim od pierwszego kęsa! Poza niezwykłą, głęboką barwą, czosnek ten jest zaskakująco słodki, przypomina syrop balsamiczny a charakterystyczny dla surowego czosnku ostry smak i zapach są delikatne. Konsystencja tez jest nietypowa, ząbki są sprężyste, miękkie, można je zozdrobnić językiem na podniebieniu. Smakują wybornie! Ten czosnek powstaje dzięki 30-dniowej fermentacji w wodzie morskiej o wysokiej, kontrolowanej temperaturze ( niestety nie wiem jak wysokiej). Gotowy produkt ma 10 razy więcej witaminy C niż surowy czosnek, pełen jest antyoksydantów i ponoć powszechnie stosuje się go w kuchni azjatyckiej. Ja się z nim zetknęłam pierwszy raz i cieszę się, że jest w Paryżu sklep, w którym można go kupić.

Za tydzień kolejna odsłona tego samego Salonu w innym miejscu w Paryżu, chyba się znów wybiorę...

Ciasto marchwiowe

To pyszne ciasto jest dość kaloryczne, ale dzięki oliwie nawet 3 dni po upieczeniu jest wilgotne. Wspaniale pasuje do popołudniowej herbaty.

Składniki

150 g drobnego cukru

125 ml oliwy

3 całe jaja

150 gr mielonych migdałów

otarta skórka i sok z cytryny

szczypta gałki muszkatałowej

szczypta cynamonu

szklanka drobno utartej marchwi

garść rodzynek namoczonych uprzednio na pół godziny w rumie

Przygotowanie

Mieszam cukier z przyprawami. Miksuję jaja z oliwą i cukrem. Dosypuję puder migdałowy a następnie skórkę i sok z cytryny. Na koniec dodaję marchew i rodzynki, mieszam łopatką, by wszystkie dodatki równomiernie się rozłożyły w cieście.

Smaruję masłem i oprószam mąką małą, prostokątną foremkę ( keksówkę). Wlewam ciasto i wkładam je do piekarnika nagrzanego do 180 stopni na 50 - 60 minut. Sprawdzam patyczkiem, czy nie jest surowe w środku.

Podaję z łyżką gęstego jogurtu waniliowego.

Smacznego!

Wieprzowinki z karmelizowanymi gruszkami

dla 4 osób

Składniki

500 gr polędwiczek wieprzowych

4 nieduże, twarde gruszki np. konferencja

łyżka brązowego cukru

łyżka masła

gałązka świeżego rozmarynu

700 gr małych ziemniaczków

4 spore marchewki

sok z połowy cytryny

łyżeczka jasnego miodu

2 łyżki oliwy

Przygotowanie

Marchew ucieram na tarce, doprawiam miodem, oliwą i cytryną. Mieszam i odstawiam przynajmniej na godzinę.

Wstawiam ziemniaki ( jeśli mają cienką skórkę to gotuję w mundurkach) i zabieram się za gruszki.

 Przekrawam je wzdłuż na pół, zostawiając ogonki i skórkę. Małą, ostrą, okrągłą łyżeczką ( tzw. francuską) wykrawam gniazda nasienne. Na patelni rozgrzewam masło, gdy się rozpuści rozprowadzam je cieniutką warstwą na pateni i równomiernie posypuję cukrem. Kładę na patelni porwaną na kawałki gałązkę rozmarynu i układam na tym gruszki przecięciami do dołu. Od tej pory smażę gruszki na średnim ogniu wstrząsając,  od czasu do czasu, patelnią. Gdy wytworzy sie płynny sosik polewam nim kilka razy gruszki, ale ich nie odwracam.

Polędwiczki kroję w półtora centymetrowe plastry, oprószam mąką, solę i pieprzę. Na oddzielnej patelni smażę krótko mięso, po 2-3 minuty z każdej strony. Wyłączam ogień, przykrywam polędwiczki i tak czekają one chwilę na podanie.

Gdy ziemniaki są ugotowane nakładam danie na talerze: po 3 ziemniaczki, po3 plasterki polędwiczek, dwa kawałki skarmelizowanych gruszek i hojną łyżkę surówki z marchewki. Gotowe!

Zupa z dyni

                                    

Zwykle kupuję całą dynię ok.3 - 3,5 kilograma. Kroję ją na pól, wybieram łyżką wiórowaty środek z pestkami, doprawiam  i piekę. Połowę wykorzystuję na zupę a wierzchnią część, tę najlepiej upieczoną, rozdrabniam widelcem, dodaję jogurt grecki, rozdrobniony, mały ząbek czosnku, szczyptę kminu rzymskiego i mam dip do paluszków lub świeżych, chrupiących warzyw. Uwielbiam też zjadać samą, świeżo upieczona dynię prosto z pieca! 

Składniki

1,5 kg dyni

1 cebula

2 ząbki czosnku

1 łyżeczka utartego imbiru

kostka bulionu warzywnego

suszony tymianek

100 ml śmietanki

Przygotowanie

Dynię skrapiam oliwą, solę, posypuję tymiankiem i wkładam na godzinę po piekarnika rozgrzanego do 190 stopni. Jeśli brzegi zaczną brązowieć, przykrywam dynię folią aluminiową. Wyłączam piekarnik i zostawiam w nim  dynię na pół godziny.

Gdy lekko przestygnie, łyżką do zupy wybieram miąższ.

W dużym garnku podsmażam drobno pokrojoną cebulę na łyżce oliwy. Gdy jest szklista dodaję przeciśnięty przez praskę czosnek i utarty imbir. Mieszam i wrzucam miąższ dyni, wlewam litr wrzątku, dodaję kostkę rosołową. Gotuję 10 minut i miksuję zupę. Teraz próbuję i doprawiam, na koniec, już po zdjęciu z ognia dolewam śmietankę( nie musi być tłusta, nie zwarzy się jeśli zupa będzie grąca, ale nie gotująca się).

Nalewam do miseczek, dekoruję świeżą kolendrą ( albo natką) i podaję.

Salon du chocolat ciąg dalszy

Ostatnia odsłona...

te kiełbaski są czekoladowe, oczywiście

najwsanialsze ciasteczka świata, czyli makaroniki